Pan Tadeusz

W 2025 r. przypada 170. rocznica śmierci Adam Mickiewicza i 190. pierwszego wydania „Pana Tadeusza” – to już wystarczające powody by sięgnąć ponownie po utwór. Sprzyja temu także zbliżający się Narodowy Dzień Niepodległości. Stąd, 9 listopada o godz. 17.00 zapraszamy więc do PIK, Iłża, Jakubowskiego 5 na spektakl, wstęp wolny. Na scenie zobaczymy artystów scen krakowskich: Urszulę Makosz, Zbigniewa Pateraka, Pawła Pierzchałę, Edwarda Dudę. Nie zabraknie i muzyki.

Honorowy patronat nad wydarzeniem sprawuje Waldemar Trelka – starosta radomski.

A tymczasem coś o zamku…

„O dwa tysiące kroków zamek stał za domem,

Okazały budową, poważny ogromem,

Dziedzictwo starożytnej rodziny Horeszków;

Dziedzic zginął był w czasie krajowych zamieszków.

Dobra całe zniszczone sekwestrami rządu,

Bezładnością opieki, wyrokami sądu,

W cząstce spadły dalekim krewnym po kądzieli,

A resztę rozdzielono między wierzycieli.

Zamku żaden wziąć nie chciał, bo w szlacheckim stanie

Trudno było wyłożyć koszt na utrzymanie”.

I o obyczajach:

„Ach, ja pamiętam czasy, kiedy do ojczyzny,

Pierwszy raz zawitała moda francuszczyzny!

Gdy raptem paniczyki młode z cudzych krajów

Wtargnęli do nas hordą gorszą od Nogajów,

Prześladując w ojczyźnie Boga, przodków wiarę,

Prawa i obyczaje, nawet suknie stare.

Żałośnie było widzieć wyżółkłych młokosów,

Gadających przez nosy, a często bez nosów,

Opatrzonych w broszurki i w różne gazety,

Głoszących nowe wiary, prawa, toalety.

Miała nad umysłami wielką moc ta tłuszcza;

Bo Pan Bóg, kiedy karę na naród przypuszcza,

Odbiera naprzód rozum od obywateli.

I tak, mędrsi fircykom oprzeć się nie śmieli,

I zląkł ich się jak dżumy jakiej cały naród,

Bo już sam wewnątrz siebie czuł choroby zaród.

Krzyczano na modnisiów, a brano z nich wzory;

Zmieniano wiarę, mowę, prawa i ubiory.

Była to maszkarada, zapustna swawola,

Po której miał przyjść wkrótce wielki post – niewola!”